آنچه درباره ماست از روایات طب اسلامی باید بدانید
بیانات آیت الله تبریزیان پیرامون ” آنچه درباره ماست از روایات طب اسلامی باید بدانید ” در تاریخ 96/02/13 بشرح ذیل می باشد:
ماست کلمه‌ی فارسی است ولی در روایات هم به همین اسم آمده است. البته در عربی به ماست «اللبن الرائب» می‌گویند و امروزه «روبه» گفته می‌شود.
در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله مصرف کردن ماست کمتر بوده است و از آن کشک درست می‌کرده اند. در زمان حضرت امیر سلام الله علیه ماست بوده است و غذای حضرت امیر ماست بوده است در حالیکه معروف است غذای حضرت شیر بوده است.
در روایت آمده است: آنچه درباره ماست از روایات طب اسلامی باید بدانید
دخلت على أمیر المؤمنین- علیه السّلام- القصر فإذا بین یدیه قعب [لبن] أجد ریحه من شدّه حموضته و فی یده رغیف ترى قشار الشّعیر على وجهه و هو یکسره و یستعین أحیانا برکبته[6]
یعنی در قصر کوفه بر حضرت علی سلام الله علیه داخل شدم جلوی حضرت کاسه شیری بود که بوی آن را از شدت ترشی احساس می‌کردم …
احتمال دارد امام سلام الله علیه شیر ترشیده و خراب مصرف می‌کرده است و یا اینکه امام سلام الله علیه ماست مصرف می‌کرده است زیرا ماست مختصر ترشی و بوی ترشی دارد.
بعید است که امام سلام الله علیه شیر فاسد مصرف کند زیرا امام سلام الله علیه قوانین سلامتی را رعایت می‌کند.
زیرا پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: آنچه درباره ماست از روایات طب اسلامی باید بدانید
لا أخاف على أمتی إلا اللبن فإن الشیطان بین الرغوه و الضرع[7]
یعنی برای امتم نمی‌ترسم مگر از شیر زیرا شیطان(میکروب و ویروس) مابین کف شیر و پستان حیوان است.
شیطان شیر را فاسد و ترش می‌کند بنابراین بعید است که شیر ترش غذای حضرت امیر سلام الله علیه بوده است.
اگر شیر بوی ترشیدگی بدهد قطعا فاسد است و تغییر کرده است.
ماست که «لبن الرائب»است در روایات به اسم ماست آمده است و باید به همراه ماست «زنیان» خورده بشود.
در روایت آمده است: آنچه درباره ماست از روایات طب اسلامی باید بدانید
مَنْ أَرَادَ أَکْلَ الْمَاسْتِ وَ لَا یَضُرُّهُ فَلْیَصُبَّ عَلَیْهِ الْهَاضُومَ قُلْتُ لَهُ وَ مَا الْهَاضُومُ قَالَ النَّانْخَواه[8]
یعنی کسی که می‌خواهد ماست بخورد و به او ضرر نزد پس روی آن زنیان بریزد عرض کردم هاضوم چیست فرمود نانخواه است.
جالب است که در عربستان به نانخواه اسم فارسی آن یعنی «نانخواه» اطلاق می‌کنند.
منابع:
- الغارات، ابراهیم الثقفی، ج1، ص87.
- حیاه الحیوان الکبری، الدمیری، ج2، ص277.
- الکافی، کلینی، ج6، ص338، ط اسلامیه.
