تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
بیانات آیت الله تبریزیان پیرامون ” تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی ” در سلسله دروس طب اسلامی خود مورخ 95/07/06 بشرح ذیل می باشد:
یک روز در میان حمام بروید تا سالم باشید!
روایات زیاد رفتن به حمام را توصیه کرده اند و بهترین آن یک روز در میان است و حداکثر فاصله بین دو حمام یک هفته است. در روایات مستفیضه آمده است که حمام رفتن یک روز در میان باشد.
الْزَمِ الْحَمَّامَ غِبّاً فَإِنَّهُ یَعُودُ إِلَیْکَ لَحْمُک[1]
یعنی یک روز در میان حمام برو زیرا گوشت بدنت را بر میگرداند.
اسلام چقدر پاک و تمییز است، میفرماید یک روز در میان باید حمام رفته شود.
2 ضرری برای حمام هر روزه تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
هر روز حمام رفتن قلوه پی را آب میکند. قلوه پی همان قدره آدرنال است که به آن غدد فوق کلیوی میگویند که باعث تقویت بدن است. اگر این غدد کم شود و آنزیم هایی که ترشح میکند کم شود حتی صدای انسان بیرون نمیآید.
خطر دیگر هر روز حمام رفتن، لاغر شدن انسان است. روایاتی داریم که میفرماید نیروی بدن از قلوه پی است. این پی در حقیقت غده ای است که موادی به نام آدرنالین تولید میکند که تقویت کننده بدن است. مثلا شیر گاو و شحم گاو قلوه پی را زیاد میکند.
از شحم گاو به عنوان «طیبات» نام برده شده است که به معنای این است که برای سلامتی بدن مفید است. شحم گاو چربی بد را خارج میکند و چربی بد همان بیماری است.
حمام رفتن باید صدق کند و غسل تنها شاید حمام نباشد و روایات آن را خواهیم خواند.
فوائد حمام رفتن برای بدن تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
در روایتی آمده است:
الْحَمَّامُ یَوْمٌ وَ یَوْمٌ لَا یُکْثِرُ اللَّحْمَ وَ إِدْمَانُهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ یُذِیبُ شَحْمَ الْکُلْیَتَیْن[2]
حمام یک روز در میان، گوشت را زیاد میکند و هر روز به حمام رفتن قلوه پی را آب میکند.
در روایت دیگر آمده است:
مَرِضْتُ حَتَّى ذَهَبَ لَحْمِی فَدَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا ص فَقَالَ أَ یَسُرُّکَ أَنْ یَعُودَ إِلَیْکَ لَحْمُکَ قُلْتُ بَلَى قَالَ الْزَمِ الْحَمَّامَ غِبّاً فَإِنَّهُ یَعُودُ إِلَیْکَ لَحْمُکَ وَ إِیَّاکَ أَنْ تُدْمِنَهُ فَإِنَّ إِدْمَانَهُ یُورِثُ السِّل[3]
یعنی مریض شدم تا جائیکه گوشت بدنم آب شد داخل بر امام رضا سلام الله علیه شدم فرمود آیا دوست داری که دوباره چاق شوی؟ عرض کردم بله فرمود یک روز در میان حمام برو زیرا گوشت بدنت بر میگردد و هر روز حمام نرو زیرا موجب سل میشود. تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
سل به معنای لاغری شدید است. به بیماری سل، سل گفته اند زیرا انسان را شدیدا لاغر میکند.
افرادی که بر اثر بیماری لاغر میشوند این روایت درمان آن ها است.
موضوع این روایت انسانی است که بر اثر بیماری لاغر شده است. این موضوع امروزه درمان ندارد. بعید نیست که حمام رفتن یک روز در میان برای افرادی که مبتلا به «دیسروفی» و «نوروپاتی» و «میوپاتی» و «نوشون» هستند و عضلات آن ها تحلیل میرود مفید باشد.
درمان چاقی و لاغری با برنامه ریزی برای حمام رفتن تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
روایت دیگری داریم میفرماید:
مَنْ أَرَادَ أَنْ یَحْمِلَ لَحْماً فَلْیَدْخُلِ الْحَمَّامَ یَوْماً وَ یَغِبُّ یَوْماً وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَضْمُرَ وَ کَانَ کَثِیرَ اللَّحْمِ فَلْیَدْخُلِ الْحَمَّامَ کُلَّ یَوْم[4]
یعنی کسی که میخواهد چاق بشود یک روز در میان حمام برود و کسی که میخواهد لاغر بشود و گوشت بدن او زیاد است هر روز به حمام برود.
بنابراین روایات دال بر ضرر داشتن هر روز حمام رفتن است. زیرا انسان را ضعیف و لاغر میکند ولی انسان های چاق استثناء شده اند.
آیا این استثناء باعث آب شدن قلوه پی هم هست؟ اگر بگوییم آری زیرا گرمای حمام باعث آب شدن قلوه پی است ولی انسان های چاق به جهت زیاد بودن چربی بدن آن ها از رسیدن گرما به قلوه پی جلوگیری میشود.
یک روز در میان باعث زیاد یا کم شدن قلوه پی میشود؟ دلیلی بر این مطلب نداریم ولی قلوه پی اگر کم بشود انسان ضعیف و ناتوان میشود. روایت نگفته است که یک روز در میان رفتن قلوه پی را زیاد میکند. بلکه احتمال دارد قلوه پی را کم میکند زیرا اگر قلوه پی زیاد شود باعث تحرک و فعالیت انسان میشود و انسان لاغر میشود. تعداد دفعات حمام رفتن طبق دستورات طب اسلامی
آیا عوارض هر روز رفتن به حمام، شامل حمام های امروزی میشود؟ حمام های امروزی شرائط حمام های مذکور در روایات را ندارد و بعید میرسد حمام بر آن ها صادق باشد ولی برای احتیاط به همین حمام ها هم هر روز نرود.
مراد از حمام شستو شوی مختصر و غسل کردن نیست بلکه شستو شوی کامل که کیسه و لیف کشیدن و تظافت کامل باشد حمام است.
منابع:
- الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج6، ص497.
- الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج6، ص496.
- الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج6، ص497.
- الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج6، ص499.